Ciągle dużo przemocy w wychowaniu

Z badań zrealizowanych na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka wyłania się smutny obraz polskiego społeczeństwa. To w tych danych należy szukać zarówno tych dziecięcych dramatów, które przenikają do sfery publicznej poprzez medialne relacje, jak i znacznie częstszych dramatów ograniczonych czterema ścianami rodzinnego domu.

Z raportu jasno wynika, że przyzwolenie na stosowanie przemocy względem najmniejszych jest w Polsce ogromne, a akceptacja kar fizycznych wręcz powszechna. Ponad 50% dorosłych akceptuje kary cielesne, łącznie z biciem, a 27% twierdzi, że „lanie jeszcze nikomu specjalnie nie zaszkodziło”. Dla porównania, z twierdzeniem, że „wobec dzieci w żadnych okolicznościach nie należy stosować kar fizycznych” zgadza się tylko niespełna 40%, zaś 18% uznaje, że bicie jest po prostu jedną z metod wychowawczych.

Ze zbyt dużą akceptacją spotykają się przede wszystkim te agresywne i opresyjne zachowania, które tradycyjnie znajdowały się wręcz w kanonie środków wychowawczych np. lanie i grożenie laniem, izolacja, krzyczenie oraz tzw. klapsy. Gorzkim pocieszeniem w tej sytuacji jest niska aprobata dla innych form przemocy takich jak policzkowanie, bicie rekwizytem lub obrażanie i epitety.

Przy tej okazji należy podkreślić, że wszystkie wyżej przywołane przejawy przemocy fizycznej dorosłych względem dzieci są w Polsce zabronione i karalne. Jednak wiedza o prawnym zakazie stosowania kar cielesnych utrzymuje się na niskim poziomie. Pewnym promykiem może być informacja, że na szczęście powoli wzrasta pozytywna ocena tego zakazu (choć i tak aż 45% badanych nie dostrzega słuszności we wprowadzeniu przepisów całkowicie zakazujących bicia dzieci).