Przemoc domowa jest obecnie bardzo często spotykanym zjawiskiem. Dotyka w szczególności kobiet ze wszystkich warstw społecznych. Pierwszym i istotnym źródłem wsparcia dla poszkodowanego powinna być jego rodzina. Co jednak robić, kiedy najbliższe środowisko nie spełnia tych założeń? Jakie są możliwości pomocy? Jednym z podmiotów interweniowania wobec przemocy społecznej są jednostki pomocy społecznej, wśród których praca socjalna zajmuje czołowe miejsce. Praca socjalna zakłada takie wsparcie osoby, by ta potrafiła lepiej zrozumieć siebie i swoje relacje z innymi, jak również potrafiła właściwie ocenić sytuację własną oraz najbliższego otoczenia.

Zespoły interdyscyplinarne  ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie są instytucjonalną formą wsparcia, której głównym zadaniem jest zapewnienie efektywnej współpracy kręgu instytucji i organizacji działający na rzecz zapobiegania i zwalczania zjawiska przemocy w rodzinie. Każda gmina zobowiązana jest do powołania zespołu interdyscyplinarnego, a każdy ośrodek pomocy społecznej zobligowany do tego, by zapewnić mu obsługę organizacyjno-techniczną.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Koszt ten nie jest niski i oscyluje w granicach ok. 4 tys. zł miesięcznie. Na temat tego, kto musi wnosić opłaty oraz kto może być z nich zwolniony pisaliśmy w aktualizacji Nr 5 (Kwiecień 2018 r.). W dzisiejszym wydaniu ekspert opisuje warunki dotyczące uiszczania opłat, oraz co należy wliczać, a co nie do dochodu osoby, która zobowiązana jest do pokrycia kosztów za pobyt w DPS.

W pracy zawodowej pracownik pomocy społecznej spotyka się z różnym typem klientów.  Większość z nich to osoby znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej z powodu wieku, choroby, niepełnosprawności, bezrobocia, przemocy w rodzinie czy uzależnienia. Wiedza na temat klientów pomocy społecznej pozwoli zrozumieć pracownikowi socjalnemu istotę i potrzeby ich problemów, a także pozwoli wykorzystywać odpowiednie techniki negocjacyjne, mediacyjne, operacyjne i zarządcze, aby być bardziej efektywnym w wykonywaniu swej pracy. W artykule przedstawiamy typy klientów pomocy społecznej oraz sposób współpracy z każdym z nich, działania kierownika związane z obowiązkiem zapewnienia bezpieczeństwa pracownikowi socjalnemu oraz przykład procedury postępowania z agresywnym klientem - do wdrożenia w placówce.

Superwizja pracy socjalnej jest usługą świadczoną na rzecz pracowników instytucji pomocy społecznej, która ma służyć rozwojowi zawodowemu pracownika. Rzetelnie przeprowadzona superwizja, z zaangażowaniem osoby superwizowanej pomaga obiektywnie ocenić swoje działania, spojrzeć z dystansu na własne postępowanie, odpowiedzieć na pytania: „jak wykonuję swoją pracę”, „czy skutecznie pomagam klientowi”, „jakie znaczenie ma moja aktywność w przezwyciężaniu trudnej sytuacji klienta”. Takie obiektywne spojrzenie pomaga z kolei w dostrzeganiu związków przyczynowo-skutkowych i odkrywaniu błędów, które należy poprawić, aby zostać „skutecznym pomagającym”. Superwizja służy również osobie kierującej organizacją pomocy społecznej - pomaga podtrzymywać wśród personelu dążenie do realizacji celów organizacji, pomaga w przestrzeganiu przepisów i rozporządzeń, ułatwia zachowanie standardów i norm zawodowych oraz utrzymuje dobre relacje pracownicze. Zatem jej rola jest ogromna. Opisujemy jak sprawnie, skutecznie i zgodnie z prawem przeprowadzić superwizję i przygotować do niej pracowników.

Umieszczenie w domu pomocy społecznej następuje w dwóch trybach: dobrowolnym – za zgodą tej osoby lub przedstawiciela ustawowego, i przymusowym – bez jej zgody. Podstawę prawną do skierowania do domu pomocy społecznej stanowi ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 163) oraz rozporządzenie MPiPS w sprawie domów pomocy społecznej z 23 sierpnia 2012 (Dz.U. z 2012 r. poz. 964). Analizujemy krok po kroku procedurę umieszczenia w domu pomocy społecznej.

Depozyty pozostałe po zmarłych mieszkańcach domów pomocy społecznej na pozór wydają się skomplikowane i niezrozumiałe, dlatego w wielu przypadkach nie są podejmowane żadne działania w celu ich likwidacji. Z uwagi na brak wszczynania procedur często w DPS-ach latami zalegają niepodjęte depozyty, jednakże jak pokaże poniższy przykład w bardzo dynamiczny i skoordynowany sposób możemy inscenizować schemat likwidacji zaległych depozytów po naszych zmarłych podopiecznych. Poznaj z nami procedury likwidacji depozytów po zmarłych podopiecznych.